De boottocht

Vrijdag, 14 november 2014
Boottocht over het Kazinga Kanaal & de Kyambura Gorge
Bush Lodge ( bed & breakfast)
Vannacht heerlijk geslapen, ver in mijn dromen hoor ik de nijlpaarden knorren. In de verte hoor ik de hyena’s roepen op hun roedel. De vogels zingen hun hoogste lied, en de krekels kirren erop los. Om zes uur klap ik de klamboe omhoog, en probeer me te oriënteren in het donker. Op mijn blote voeten loop ik naar de "buiten badkamer" , schrob mijn tanden en was mijn gezicht, waarna ik gebruik ga maken van het bananentoilet. Voordat het licht wordt plonzen de nijlpaarden in de rivier. Beschermende kleren is vandaag de dresscode, want volgens ons reisschema staat er vanmorgen de chimptracking in de Kyambura Gorge op het programma, en vanmiddag de boottocht op het Kazinga kanaal. Omdat het reisschema van onze drivers niet overeen komt met het onze, wordt er geïmproviseerd. Eigenlijk zou de groep in tweeën gesplitst worden, zodat één groep de chimptracking gaat doen, en de andere de boottocht op het Kazinga kanaal. ’s Middags wordt dan het programma omgedraaid. Jeffrey wil toch proberen of we met z’n allen in de morgen naar de kloof kunnen gaan ondanks dat hij voor vanmorgen maar drie permits heeft. Het zou fijn zijn, als we ’s middags met z’n allen de boottocht kunnen maken. Gepakt en gezakt vertrekken we met z’n allen naar de kloof. Kyambura Gorge is een op zichzelf staand reservaat, al wordt het door velen gezien als een onderdeel van het Q.E.N.P. De oppervlakte bedraagt 156 km² en er komen ongeveer 300 vogelsoorten voor. Diverse aapachtige, zoals de zwart-witte colobus en de colobus kom je tegen in het bos. De meest imposante zijn de chimpansees, die je tijdens de wandeling kan tegenkomen. De nijlpaarden vertoeven graag in de rivier in de kloof, terwijl de bosolifant zich te goed kan doen aan de eucalyptusbomen. Buffels vinden ook hun weg naar de kloof, en komen er zelfs luipaarden en leeuwen voor, maar de kans is enorm klein om deze dieren te ontdekken. Als we aankomen bij het reservaat gaan Jeffrey en Jacob hun uiterste best doen, om ons gezamenlijk de wandeltocht in de kloof te laten doen. Het lukt hun uiteindelijk niet, om met z’n allen te gaan, maar mogen alleen drie personen van onze groep de kloof afdalen. Vanmiddag zal er om twee uur een gids voor onze groep klaar staan. Toevallig is het dezelfde gids als twee jaar geleden, ik herken Adolf onmiddellijk! De boottocht blijkt ook een probleem te zijn. Omdat het laagseizoen is, vertrekt er alleen om drie uur vanmiddag een boot. Een lastig pakket voor Jeffrey en Jacob, want dan zal onze groep waarschijnlijk de kloof niet kunnen afdalen. Jeffrey stelt voor om terug te gaan naar onze lodge, en dat lijkt ons de beste oplossing. Jacob biedt duizend keer zijn verontschuldigingen aan, maar ook wij weten, dat dit niet hun fout is. Onderweg seint Jeffey dat Jacob langs de kant van de weg moet stoppen. Hij heeft contact gehad met het hoofdkwartier vanwaar de boten vertrekken, en heeft het zo weten te regelen, dat we alsnog om elf uur met een privéboot de tocht over het kanaal kunnen maken. Dat is natuurlijk helemaal mooi, en rijden we zonder onderbrekingen door naar de hoofdingang in Mweya. Het is nog een behoorlijk stukje rijden, voordat we bij de aanlegsteiger bij de boot zijn. Dat maakt niet uit, want onderweg worden we afgeleidt door de beesten om ons heen. De wrattenzwijnen verstoppen zich haastig tussen de struiken, de ibissen lijken hun uit te lachen, terwijl de antilopen ons verbaasd aankijken. Als we stoppen, blijkt dat we weer een lekke band hebben. We hoeven ons geen zorgen te maken oppert Jacob. Hij zal er zorg voor dragen dat de band gerepareerd wordt tijdens onze boottocht. Voordat we aan boord gaan, volgt er eerst een briefing. Het Kazinga kanaal is de natuurlijke, 132 km. lange verbinding tussen Lake George en Lake Edward. Het ligt aan de voet van het majestueuze Rwenzorigebergte, met zijn eeuwige besneeuwde toppen. De top van Mount Margherita steekt met zijn hoogte van 5109 meter boven de rest uit.Het smeltwater stroomt langs de berghellingen door tot in Lake George. Het gebied rondom het Kazinga kanaal vertoont een verscheidenheid aan vegetatie.Sommige vulkanen rondom het kanaal zijn nog actief, en zijn debet aan de vruchtbare grond. Er komen meer dan driehonderd vogelsoorten voor. Voor nijlpaarden, krokodillen, olifanten, buffels en wrattenzwijnen is het een waar paradijs. Het is een prachtige boottocht, waarop we getrakteerd worden door het zien van de dieren die leven in en om het kanaal. De wevertjes zijn drukdoende met hun nestjes, de ijsvogel duikt vanaf hoogte in het water en vangt zowaar een vis. De nijlpaarden toeven in het koele water, en de krokodillen liggen met hun bek open op de oever. De buffels liggen vreedzaam naast de nijlpaarden. De herbivoren zijn geen vijanden voor elkaar en vormen geen gevaar voor elkaar. Veranen zijn tussen de struiken in het water op zoek naar en lekkere maaltijd. Langzaam komen de olifanten vanuit de bergen naar hun drinkplaats toe. Vogels verzamelen bij elkaar, terwijl de koereiger op de rug van de buffel op zoek is naar parasieten. Boven op het dek van de boot genieten we van het zonnetje en de frisse wind. Langzaam vaart de boot terug en staan onze chauffeurs ons al op te wachten bij de aanlegsteiger. Tijdens onze route terug naar de lodge worden we getrakteerd op nog meer natuurlijk schoon. Een kudde olifanten steekt rustig de weg over. Moeder beschermt haar jong bij het oversteken, zodat hem niets kan gebeuren. De rietbok springt schichtig opzij, terwijl de antilopen ons nieuwsgierig aankijken. Voldaan komen we aan bij onze lodge, waar ons weer en heerlijke lunch te wachten staat. Na de lunch, om half twee, vertrekken we weer richting Kyambura Gorge. Als we aankomen, staat Adolf ons al op te wachten. Enthousiast om te vertrekken staan we in de startblokken om aan de trip te beginnen. Maar vandaag zit het een beetje tegen. Het digitale systeem wil niet meewerken, en kan de kaartlezer onze gegevens niet lezen. Voordat onze reis begon, hebben onze gidsen de permits al moeten kopen op het hoofdkantoor, omdat de registratie vanaf dit jaar digitaal geregistreerd wordt. Maar als de kaartlezer het dan niet doet, heb je een groot probleem. Jacob en Jefry luisteren geduldig naar het telefoongesprek dat de secretaresse voert met het hoofdkantoor. Omdat het systeem niet werkt, moet ze permissie aanvragen bij het hoofdkantoor of we de kloof in mogen. Maar de bureaucratie is standvastig en houdt tot half vier zijn poot stijf, voordat we permissie krijgen de kloof in te gaan. Adolf vertelt ons, dat koste wat kost, we om zes uur uit de kloof moeten zijn, omdat het snel aardedonker zal zijn. De vochtigheid van het woud voldoet aan de kenmerken van een tropisch regenwoud. Ons pad volgt langs de kant van de rivier. Als we de houten brug oversteken, zien we een kadaver van een buffel in het water liggen. Een kudde nijlpaarden ligt met hun koppen net boven het water de wazungu’s te bespieden. Ondertussen heeft Adolf contact gehad met de “truckers”, die hem vertellen, waar de chimps zich begeven. We klauteren en klimmen totdat we bij een skelet van een olifant komen. Olifanten rouwen als er een kuddedier overleden is, en komen geregeld terug om op deze plek te rouwen. In de verte horen we de geluiden van de chimpansees. Adolf gebiedt ons hem snel te volgen, omdat de chimpansees zich snel verplaatsen. Om bij de chimpansees te geraken, moeten we een bruggetje oversteken, dat voor de helft onder water ligt. Doordat het aan de andere kant van de bergen geregend heeft, stijgt het peil van de rivier snel, en zal de brug binnen de kortste keren onder water staan. Wetende dat de rivier vol zit met krokodillen en nijlpaarden, lijkt het ons niet verstandig om de rivier over te steken. Er is namelijk geen weg terug. We zetten onze mooie wandeling voort en zien nog net een aantal zwart-witte colobusaapjes in de boom zitten. Het wordt al snel donker, tijd om de kloof te verlaten. Adolf belt de chauffeurs om hen te vertellen dat ze ons bij de ingang van de kloof kunnen komen ophalen. Het begint te regenen en we schuilen onder de dikke bomen, totdat de chauffeurs arriveren. Ondertussen dat wij de wandeling hadden, hebben zij ervoor gezorgd, dat de banden van de auto gerepareerd werden, zodat we weer veilig onderweg kunnen. Op het pad naar onze lodge weet een verlegen bosbok niet of hij moet blijven staan, of dat hij moet wegrennen. We geven het beestje de tijd, zodat hij in alle rust tussen de struiken kan verdwijnen. Ons avondmaal laat aan niets te wensen over, binnen de kortste keren krijgen we vier gangen menu voorgeschoteld, waar je je vingers bij aflikt. Na het eten genieten we onder het genot van een borreltje op ons terrasje bij de tent nog even van het uitzicht. Af en toe zien we een lichtje schijnen van de vissersbootjes op de rivier. De vissers hebben hun netten uitgeworpen met de hoop dat deze morgenvroeg vol zitten met vette vis. Wat zijn we toch bofkonten, dat we dit allemaal mogen meemaken.
Ruud en Rees