It's a beautiful day

Zaterdag, 15 november 2014
Langs theevelden, kratermeren en dorpjes naar Kibale Forest!
Primate Lodge ( bed & breakfast)
It’s a beautiful day!
Vanmorgen worden we niet gewekt door de nijlpaarden, maar vertelt de wekker ons dat het half zes is. Tijd om op te staan, en ons gereed te maken voor de safari in Queen Elizabeth National Park. Vandaag bezoeken we het noordelijkste deel van het park. Het hoofdkwartier van het park bevindt zich in Mweya, vlakbij ons tentenkamp in Kasenyi. De totale oppervlakte van het park betrekt 1978 km² waar olifanten, buffels, verschillende soorten antilopen en leeuwen voorkomen. Heel zelden wordt er ook wel eens het luipaard gespot. Al in 1952 werd het park aangewezen als nationaal park en is daarmee het oudste nationaal park van Uganda. Het park ligt zowel aan de oevers van Lake George als Lake Edward, aan de voet van het Rwenzori gebergte. Het wordt doorsneden door het Kazinga kanaal, die de beide meren met elkaar verbindt. Het park kreeg de naam Kazinga Park. Nadat de Britse koningin in 1954 een bezoek bracht aan het park, werd het park herdoopt, en kreeg het park haar naam. Gedurende het regime van Idi Amin kreeg het park weer zijn oorspronkelijke naam, maar nadat het park in 1991 als zelfstandig werd aangewezen kreeg het park weer zijn eerdere naam aangewezen. Onderweg naar het park worden we opgehouden door een hamerkop. Het vogeltje blijft op het wegdek zitten, en laat zich door ons niet verjagen. Keer op keer maakt hij een korte vlucht laag boven het wegdek, en landt op veilige afstand voor de auto. Totdat hij een soortgenoot ontmoet, waarmee hij al snel in de verte verdwijnt. De Oeganda kob en de waterbok kijken verbaasd naar de voorbijgangers. De bosbok springt schichtig opzij, en verstopt zich snel tussen de struiken. Zoals gewoonlijk de afgelopen dagen, zijn we benieuwd, hoe lang het gaat duren, voordat de formaliteiten afgehandeld zijn. Zou het computersysteem weer platliggen, en zal de algemeen directeur toestemming geven om het park te betreden? In ieder geval moeten we plaatsmaken in onze jeep, een ranger gaat ons vergezellen. Hij zal met Jefry meerijden, en Nathalie komt dan bij ons zitten. Maar ach, Afrika zou Afrika niet zijn, als op het laatste moment de plannen nog gewijzigd gaan worden. Uiteindelijk gaat er geen ranger mee, maar blijft Nathalie lekker bij ons zitten. Vandaag hoopt Jacob dat we de leeuwen gaan spotten, ze zijn in ieder geval waargenomen in het park. De buffels hebben net een modderbad genomen, om zich te beschermen tegen de insecten. De mannetjes Uganda kobs hebben hun gebied afgebakend door middel van een cirkel, waar zij waken over hun vrouwtjes en jongen. In de verte zien we een hele meute jeeps staan, waarschijnlijk heeft iemand iets gespot. En jawel, heel in de verte zit een leeuw zich verscholen in de cactusboom. We kunnen hem niet goed zien, maar proberen met onze camera in te zoomen. De verrekijker biedt uitkomst en kunnen we hem toch nog goed zien liggen. Als we verder rijden zien we bij een boom een kadaver liggen van een kob. Het kadaver is nog niet aangevreten, maar is wel degelijk een prooi van een leeuw. Jacob vindt het vreemd dat de hyena’s het kadaver niet hebben opgemerkt. Hetzelfde tafereel herhaalt zich, weer verderop staat een colonne jeeps, en alweer is er een leeuw gespot in de cactusboom. Ook deze leeuw kunnen we alleen van veraf aanschouwen. Jacob en Jefry besluiten om verder te rijden naar Salt Lake, om naderhand weer terug te keren naar de plek waar de leeuwen gespot zijn. Er zijn nu teveel mensen, en beide heren willen proberen om dichterbij te komen. Bij Salt Lake wordt zout gewonnen in de zoutpannen door de dorpelingen die rondom het meer wonen. Op het meer leven de flamingo’s die hun roze kleur te danken hebben aan de mineralen die ze uit het water vissen. Als we even bij de winkeltjes staan te kijken, roept Jefry ons, dat we snel moeten instappen; er is een luipaard gespot. Snel stappen we in, en rijden naar de plek waar de luipaard gespot is. Wij zijn niet de enige die het nieuws te horen hebben gekregen, jeeps drommen om de boom, om foto’s te kunnen maken van het luipaard. Dit is vrij zeldzaam. Jacob en Jefry wachten geduldig dat alle jeeps uit het zicht verdwenen zijn, en gaan van het pad af om dichterbij de boom te komen. Gelukkig is er geen ranger in de buurt, want afwijken van de paden levert een enorme boete op! Wat hebben we een geluk vandaag, zowel de leeuw als het luipaard gespot. Nadat we denkelijk genoeg foto’s hebben gemaakt, rijden we verder het pad op. We rijden dezelfde weg terug langs het kadaver. Beide heren willen nog eens kijken, of de leeuw zich inmiddels verplaatst heeft. Jefry wijkt al snel van het pad af, en rijdt naar een cactusboom toe. Al snel volgen we, en weer hebben we geluk, een leeuw ligt lui te wezen op de takken van de boom. Hij gunt ons een aardig fotomoment, en kijkt recht in de lens. Zijn buik zit vol, want een eindje verderop vinden we de botten van zijn prooi. Verderop zien we bij een poel een vlucht ibissen zitten. Ze vergezellen een eenzaam nijlpaard, dat de strijd met een bul verloren heeft, en daarom de kudde heeft moeten verlaten. Vader en moeder wrattenzwijn huppelen vrolijk over de savanne met hun kroost en verschansen zich in het hoge gras. Nog een laatste foto van een kudde badende buffels, voordat we het park verlaten. Het wordt tijd voor de lunch, zodat we op tijd verder kunnen rijden naar onze volgende locatie in Kibale. Eerst nog even tanken in Kasese, en dan passeren we het zuidelijk deel van de evenaar. De heuvels van het Rwenzori gebergte zijn dichtbegroeid, en grote rotsblokken liggen aan de oever van de rivier, afkomstig van het gebergte. We rijden middels een prachtige route langs felgroene theevelden, dorpjes, groene heuvels en het massieve Rwenzori gebergte naar Kibale Forest. Eigenlijk is het een uitloper van Q.E.N.P., maar is het qua landschap niet te vergelijken. Je vindt er hoofdzakelijk regenwouden, en zie je er de bosolifant, buffels en een grote concentratie chimpansees. Natuurlijk staat een chimptracking ook op ons programma, maar voordat het zover is, zullen we het eerst naar Kibale moeten rijden. Onderweg passeren we een dorp waar de matoke banaan wordt verbouwd. Mannen hebben hun fietsen volgeladen met de vrucht, maar zijn de dorpelingen niet gecharmeerd van onze camera’s. Een dorpje verderop delen we de koekjes uit die we speciaal voor de kinderen hebben gekocht. Het heeft hard geregend, en dat maakt dat de wegen glibberig en glad zijn. Jacob moet zich uiterst concentreren om het voertuig recht en op vier wielen te houden. Af en toe klinkt er een “oeh” of een “oh” in de jeep, en de mensen langs de kant van de weg verdwijnen in de bermen als ze ons zien aankomen. Jacob biedt wel 1000 keer zijn verontschuldiging aan voor het erbarmelijke wegennet die de schuif- en slibpartijen veroorzaken. Aan weerszijden zien we twee meren opdoemen, The Twins Lake, die ontstaan zijn in de vulkaankrater. Hobbelend zet onze weg zich voort, maar het uitzicht is fenomenaal! Theevelden, bananenplantages, zover als je oog kan reiken, groen wordt nog groener, en mooi wordt steeds mooier. We naderen Kibale Forest, waar onze lodge voor de komende twee nachten gelegen is. De bavianen kijken nieuwsgierig naar ons, als we stoppen om foto’s te maken. We worden hartelijk onthaald als we aankomen, ik hoef zelfs niet mijn tassen te dragen. Na de briefing krijgen we de sleutels van onze lodge uitgereikt. De manager vraagt aan Ruud of het erg is, dat we in een tent slapen. Een van de huisjes wordt gerenoveerd, en er is eigenlijk geen huisje meer vrij. Natuurlijk gaan we akkoord, en als we bij de tent aankomen, hebben we absoluut geen spijt van ons besluit. Midden in het bos, dierengeluiden om ons heen, we zien de apen van boom tot boom springen. Dit is Life National geographic! We nemen ons ruim de tijd voordat we gaan douchen, eerst genieten we op ons terras van het uitzicht op het bos. It’s a beautiful day!
Ruud en Rees