Reisdag met aansluitend vlucht naar Zanzibar
Door: Rees
Blijf op de hoogte en volg Ruud en Rees
23 November 2014 | Tanzania, Zanzibar
Zondag, 23 november 2014
Terug naar Arusha, vlucht naar Zanzibar
Dongwe Ocean View
Het is ’s morgens kwart voor zes, als ik op mijn terrasje bij mijn exclusieve verblijf zit. Het wordt licht, en het enige geluid om me heen, is van de vele vogeltjes die rustig aan een nieuwe dag beginnen. Mijn uitzicht heb ik op de dichtbeboste heuvels van de Ngronongoro krater. Een fijn gevoel geeft het, om je safari’s af te sluiten in een exclusieve omgeving. Het heeft wel wat, maar ik prefereer toch de gezellige, eenvoudige tenten tijdens onze reis. Dat is puur Afrika, ruikend naar de zweet, onder de stof, met de modder tot bijna boven de knieën. We hebben weer genoten van een prachtige reis.
Na een deftig ontbijt moeten we ons langzaam gaan verzamelen voor de laatste rit naar Arusha. Keurig netjes op een rij staat het personeel achter onze koffers te wachten totdat we vertrekken. De lunchpakketten zijn inmiddels gereed, en worden netjes in de jeeps gestapeld. Als alle koffers zijn ingeladen, kunnen we vertrekken. Het is zondag vandaag, voor de gelovige mensen in Tanzania een dag om naar de kerk te gaan. De vrouwen zijn op hun mooist gekleed in hun lange jurken en rokken, die uitgevoerd zijn in felle kleuren. In de verte zien we het Manyara- meer, en onderweg komen we heel wat herders tegen met hun vee. Het leven gaat zijn gewonen gangetje. Ezels steken op hun gemak de weg over en trekken zich niets aan van het verkeer. Op zondag zijn de winkels gesloten, maar daarvoor in de plaats is er in iedere dorpskern een markt. Het dorp loopt uit naar de markt, en de taxi’s zitten volgestouwd met mensen en hun waar, die ze op de markt hebben gekocht. Gerald rijdt om een rotonde heen bij Uhuru road, waar precies halverwege Kaapstad en Cairo de klokkentoren staat. De klokkentoren heeft een lelijk uurwerk, het logo van coca cola. In hetzelfde hotel als waar we de briefing hebben gehad voordat we aan de safari’s in Tanzania begonnen, gebruiken we onze lunch. Daar krijgen we ook onze tickets aangereikt voor de komende vlucht. Magda, Jean-Marie en ondergetekenden vliegen naar Zanzibar, en gaan daar drie dagen genieten van zon, zee en strand. We nemen afscheid van de rest van de groep en vertrekken richting luchthaven. Onderweg heeft Gerald nog wat steekvragen voor ons. Hebben we wel goed opgelet, en hebben we opgenomen, wat hij allemaal verteld heeft? We gaan even het rijtje af; weten we nog dat:
• Maasai vrouwen hun hoofden kaal scheren in verband met de hygiëne
• Zowel de jongens als de meisjes worden besneden, zonder dat ze verdoofd worden? De jongens en meisjes ondergaan dit ritueel dapper, omdat de jongens daarmee aantonen dat ze sterk en krachtig zijn. De meisjes willen hetzelfde lot ondergaan als hun moeder
• De Maasai vrouwen het skelet van hun huisjes bouwen met de takken van de manyarastruik. De muren worden opgetrokken met een mengsel van koeienmest, zand en stro. Het dak wordt bedekt met de bladeren van de palmbomen
• De Serengeti in werkelijkheid 25.000 km² is? Het Serengeti omvat de Maasai Mara in Kenia en het Ngorongoro Conservation Area
• De bouw van een stenen huis soms jaren in beslag kan nemen? Naarmate er geld is, wordt er materiaal voor een huis aangeschaft. Dat betekent geen hypothecaire zorgen voor de mensen
• Je de top van de Kilimanjaro op 5895 meter, de hoogste berg van Afrika, zonder veel te hoeven klimmen kan bereiken
• De Maasai alleen rund-, geiten- of schapenvlees eten? En dat het drinken van koeienbloed erg gezond is?
• Door grote vulkaanuitbarstingen zo’n 20 miljoen jaren geleden de Great Rift Valley is ontstaan? Bergen en meren ontstonden door de eruptie, en werd de Valley verdeeld in een oostelijke- en westelijke gedeeltes. De valley strekt zich uit van Turkije, door Afrika en Mozambique, en splitst zich in Tanzania.
Bij het inchecken kijkt Jean-Marie nog eens goed om zich heen, zal toch niet waar zijn, dat “die’en bollenkop" vanachter zijn bureau hem staat uit te lachen? Hij is nog steeds fameus kwaad op hem, dat hij Jean-Marie zoveel geld afgetroggeld heeft. Met iets vertraging vertrekt onze vlucht naar Zanzibar. Het is een uurtje vliegen, en de bus die ons naar de aankomsthal gaat brengen, staat al klaar op de landingsbaan. Snel nemen we nog afscheid van twee medereizigers, die doorvliegen naar Dar es Salaam. De aankomsthal lijkt wel een middelgrote loods. Her en der liggen formulieren verspreidt die we moeten invullen. Als we aan een beambte vertellen, dat we al een visum hebben, mogen we onze gegevens op een A-viertje invullen, en dan kunnen we ras doorlopen. De koffers staan her en der verspreidt in de hal, en als we de onze gevonden hebben, gaan we op zoek naar onze chauffeur, die ons naar het hotel zal brengen. Het is nog net licht, als we om zes uur op weg gaan naar ons hotel. Het is een uurtje rijden, voordat we bij ons hotel aankomen. Inmiddels is het al donker geworden, maar we kunnen nog net in de schemering een blik op het panorama werpen. Bij het inchecken vertel ik bij de receptie, dat het voor ons de tweede keer is, dat we hier naartoe komen. Als welkom, krijgen we bij ons diner een lekker wijntje aangeboden van het huis. We genieten van het diner, het uitzicht op zee en van de ambiance. Met een glaasje wijn kruipen we nog even op de loungebank, en als laatste verlaten we het restaurant. Achter ons wordt het licht snel gedoofd. We gaan de komende dagen genieten, geloof me, ik weet het zeker. We vertoeven immers in goed gezelschap.
Ruud en Rees
Terug naar Arusha, vlucht naar Zanzibar
Dongwe Ocean View
Het is ’s morgens kwart voor zes, als ik op mijn terrasje bij mijn exclusieve verblijf zit. Het wordt licht, en het enige geluid om me heen, is van de vele vogeltjes die rustig aan een nieuwe dag beginnen. Mijn uitzicht heb ik op de dichtbeboste heuvels van de Ngronongoro krater. Een fijn gevoel geeft het, om je safari’s af te sluiten in een exclusieve omgeving. Het heeft wel wat, maar ik prefereer toch de gezellige, eenvoudige tenten tijdens onze reis. Dat is puur Afrika, ruikend naar de zweet, onder de stof, met de modder tot bijna boven de knieën. We hebben weer genoten van een prachtige reis.
Na een deftig ontbijt moeten we ons langzaam gaan verzamelen voor de laatste rit naar Arusha. Keurig netjes op een rij staat het personeel achter onze koffers te wachten totdat we vertrekken. De lunchpakketten zijn inmiddels gereed, en worden netjes in de jeeps gestapeld. Als alle koffers zijn ingeladen, kunnen we vertrekken. Het is zondag vandaag, voor de gelovige mensen in Tanzania een dag om naar de kerk te gaan. De vrouwen zijn op hun mooist gekleed in hun lange jurken en rokken, die uitgevoerd zijn in felle kleuren. In de verte zien we het Manyara- meer, en onderweg komen we heel wat herders tegen met hun vee. Het leven gaat zijn gewonen gangetje. Ezels steken op hun gemak de weg over en trekken zich niets aan van het verkeer. Op zondag zijn de winkels gesloten, maar daarvoor in de plaats is er in iedere dorpskern een markt. Het dorp loopt uit naar de markt, en de taxi’s zitten volgestouwd met mensen en hun waar, die ze op de markt hebben gekocht. Gerald rijdt om een rotonde heen bij Uhuru road, waar precies halverwege Kaapstad en Cairo de klokkentoren staat. De klokkentoren heeft een lelijk uurwerk, het logo van coca cola. In hetzelfde hotel als waar we de briefing hebben gehad voordat we aan de safari’s in Tanzania begonnen, gebruiken we onze lunch. Daar krijgen we ook onze tickets aangereikt voor de komende vlucht. Magda, Jean-Marie en ondergetekenden vliegen naar Zanzibar, en gaan daar drie dagen genieten van zon, zee en strand. We nemen afscheid van de rest van de groep en vertrekken richting luchthaven. Onderweg heeft Gerald nog wat steekvragen voor ons. Hebben we wel goed opgelet, en hebben we opgenomen, wat hij allemaal verteld heeft? We gaan even het rijtje af; weten we nog dat:
• Maasai vrouwen hun hoofden kaal scheren in verband met de hygiëne
• Zowel de jongens als de meisjes worden besneden, zonder dat ze verdoofd worden? De jongens en meisjes ondergaan dit ritueel dapper, omdat de jongens daarmee aantonen dat ze sterk en krachtig zijn. De meisjes willen hetzelfde lot ondergaan als hun moeder
• De Maasai vrouwen het skelet van hun huisjes bouwen met de takken van de manyarastruik. De muren worden opgetrokken met een mengsel van koeienmest, zand en stro. Het dak wordt bedekt met de bladeren van de palmbomen
• De Serengeti in werkelijkheid 25.000 km² is? Het Serengeti omvat de Maasai Mara in Kenia en het Ngorongoro Conservation Area
• De bouw van een stenen huis soms jaren in beslag kan nemen? Naarmate er geld is, wordt er materiaal voor een huis aangeschaft. Dat betekent geen hypothecaire zorgen voor de mensen
• Je de top van de Kilimanjaro op 5895 meter, de hoogste berg van Afrika, zonder veel te hoeven klimmen kan bereiken
• De Maasai alleen rund-, geiten- of schapenvlees eten? En dat het drinken van koeienbloed erg gezond is?
• Door grote vulkaanuitbarstingen zo’n 20 miljoen jaren geleden de Great Rift Valley is ontstaan? Bergen en meren ontstonden door de eruptie, en werd de Valley verdeeld in een oostelijke- en westelijke gedeeltes. De valley strekt zich uit van Turkije, door Afrika en Mozambique, en splitst zich in Tanzania.
Bij het inchecken kijkt Jean-Marie nog eens goed om zich heen, zal toch niet waar zijn, dat “die’en bollenkop" vanachter zijn bureau hem staat uit te lachen? Hij is nog steeds fameus kwaad op hem, dat hij Jean-Marie zoveel geld afgetroggeld heeft. Met iets vertraging vertrekt onze vlucht naar Zanzibar. Het is een uurtje vliegen, en de bus die ons naar de aankomsthal gaat brengen, staat al klaar op de landingsbaan. Snel nemen we nog afscheid van twee medereizigers, die doorvliegen naar Dar es Salaam. De aankomsthal lijkt wel een middelgrote loods. Her en der liggen formulieren verspreidt die we moeten invullen. Als we aan een beambte vertellen, dat we al een visum hebben, mogen we onze gegevens op een A-viertje invullen, en dan kunnen we ras doorlopen. De koffers staan her en der verspreidt in de hal, en als we de onze gevonden hebben, gaan we op zoek naar onze chauffeur, die ons naar het hotel zal brengen. Het is nog net licht, als we om zes uur op weg gaan naar ons hotel. Het is een uurtje rijden, voordat we bij ons hotel aankomen. Inmiddels is het al donker geworden, maar we kunnen nog net in de schemering een blik op het panorama werpen. Bij het inchecken vertel ik bij de receptie, dat het voor ons de tweede keer is, dat we hier naartoe komen. Als welkom, krijgen we bij ons diner een lekker wijntje aangeboden van het huis. We genieten van het diner, het uitzicht op zee en van de ambiance. Met een glaasje wijn kruipen we nog even op de loungebank, en als laatste verlaten we het restaurant. Achter ons wordt het licht snel gedoofd. We gaan de komende dagen genieten, geloof me, ik weet het zeker. We vertoeven immers in goed gezelschap.
Ruud en Rees
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
