Warm!!!!!

Zondag, 22 maart 2015
Paramaribo Eco Resort Inn
Tropische hitte.
Rustig kabbelen de golven en slaan voorzichtig tegen de stammen van de palmbomen. De lucht kleurt nog fel oranje, en de zon is nog niet op, als om zes uur de wekker afgaat. Op ons gemak rekken we ons uit, nemen een frisse douche, en drinken een lekker kopje koffie in een van de stoeltjes op het zandstrand. Ik werk nog even mijn verslag bij, voordat we ons om 8 uur naar het prieel begeven, waar het ontbijt voor ons geserveerd wordt. De geur van de vers gebakken broodjes komt ons al tegemoet. De heerlijke gebakken vis en de omelet completeren een overheerlijk ontbijt. Na het ontbijt nodigt Jeffrey ons uit voor een korte wandeling door zijn dorp. Het dorp telt 800 inwoners, en wordt bestuurd door het dorpshoofd, de Kapitein. De kapitein wordt bijgestaan door zijn secondanten, de basya. De kapitein wordt gekozen door de bewoners, en blijft net zo lang aan, totdat hij niet meer goed functioneert. Vroeger moest je je als vreemdeling melden bij de kapitein, maar tegenwoordig is dit niet meer gebruikelijk. Hoewel de kapitein als gezagsdrager door de overheid wordt betaald neemt zijn autoriteit bij de jongeren langzaamaan af. Aangifte van geboorte of overlijden gebeurt bij de burgerzaken in Albina. Conflicten onderling en dorpsaangelegenheden worden besproken tijdens de “krutu”, de dorpsvergaderingen. Vandaag trekt een verkiezingscaravan door het dorp van verschillende partijen. Tijdens deze verkiezingscampagne komen vooraanstaande ministers hun partijen verdedigen, en proberen op deze manier de kiezers op hun hand te krijgen. In het dorp staan vlaggen van verschillende partijen langs de kant van de weg, zo ook die van de partij van Desi Bouterse. Jeffrey laat ons blijken dat het dorp de voorkeur geeft aan een andere partij. Sinds kort is er een waterleidingsnet aangelegd in het dorp door een Belgische maatschappij. Binnenkort gaan de elektriciteitspalen wijken voor de zonnepanelen. De regering geeft het dorp 20 vaten diesel die nodig zijn voor de aggregaten. Er is elektriciteit vanaf 6.30 uur ’s morgens to 23.00 uur ’s avonds. Langzaamaan wordt de structuur van het dorp aangepast, en worden er nieuwe huizen gebouwd. De school en de twee kerken zijn in het dorp verderop. Er is een katholieke en een gereformeerde kerk. De inwoners leven van de visserij, landbouw en toerisme. Op de akkergrond wordt cassave, bananen en katoen verbouwd. Jeffrey heeft ons beloofd, dat we bij het huis van zijn grootouders gaan kijken. In de verte ziet hij zijn oma in de hangmat liggen, zij is aan het hangmateren……Omdat het vandaag zondag is, is er geen bedrijvigheid in haar werkplaats. In het kort legt Jeffrey ons uit, hoe zijn oma de cassave bewerkt. De vrucht wordt geschild, waarna hij geraspt wordt. Daarna wordt de pulp in een soort rieten koker gedaan, en wordt deze handmatig opgespannen. Het vocht dat wordt opgevangen bevat blauwzuur, en nadat het vocht gekookt is, wordt er soep van gemaakt. Inmiddels is de pulp gedroogd, en wordt deze gestampt, daarna gezeefd, en kan er heerlijk cassavebrood van gebakken worden dat samen met de soep wordt gegeten. Jeffrey vertelt ons een van de gebruiken van hun stam. Als een meisje haar eerste menstruatie krijgt, moet ze negen dagen in afzondering leven. Na deze dagen moet het meisje een brandend stuk katoen van de ene hand in de andere werpen en vervolgens de handen in een kom met mieren leggen. De pijnen moeten haar voorbereiden op een hard en vlijtig leven. We slenteren terug over het strand en brengen onze spullen naar de piaka. Als alles aan boord is, gaan we aan boord en varen we terug naar Albina. De zon staat hoog aan de hemel, en dat verklaart de hoge temperatuur. Deze tocht maar geen poncho aan, een spat water is nu wel welkom. Rood als een kreeft gaan we na anderhalf uur varen aan wal, en drinken we een koele Pabro bij tante Agnes. Een eenvoudige lunch geeft ons weer energie, en beginnen we onze terugtocht in de bus naar Paramaribo. In het bauxietstadje Moengo heeft Ronnie Brunswijk zijn residentie. Het huis is omgeven door een stevige betonnen muur, en wordt bewaakt door soldaten. Een honderdtal meter verderop is een geïmproviseerde landingsbaan, de zogenaamde airstrip, waar Brunswijk met zijn kleine privé-jet op geregelde tijden landt. Ook liet de parlementariër en ex-rebellenleider in 2002 een voetbalveld aanleggen voor zijn voetbalclub. In 1919 werd er begonnen met de bauxietdelving, maar nu zijn de mijn en de kampementen verlaten. Een imposant houtsnijwerk van Mickey Mouse maakt deel uit van het in opbouw zijnde beeldenpark. Om vier uur passeren we de Surinamebrug, een teken dat we snel bij ons resort zullen zijn. Voor de komende twee dagen zijn we weer onderdak in dit gerieflijke resort. Gisteren hebben we moeten uitchecken en onze koffers ter bewaring gegeven. We checken opnieuw in, en gaan naar onze kamer, waar de koffers al gereed staan. Nu nog even de tassen uitpakken en ontdoen van het zand. Als deze taak volbracht is, drinken we een heerlijk koel biertje op ons terras. We willen nog een hapje eten, maar weten nog niet wat. Omdat we toch moeten pinnen lopen we de stad in. Daar komen we Lijekele, een medereiziger van onze groep tegen. Ook hij is op zoek naar een eetgelegenheid, en gaan we samen op pad. Bij Fort Zeelandia is een leuke accommodatie aan de waterkant. Er is nog een tafeltje vrij voor ons, met uitzicht op de Surinamerivier en de gelijknamige brug. Tijdens het eten volgt het ene onderwerp het andere op, en hebben we de tijd niet in de gaten. De avond is omgevlogen zonder dat we er erg in hadden. Gezelligheid kent geen tijd, luidt het bekende spreekwoord. Gezamenlijk lopen we rond de klok van tien uur terug naar ons resort. Het is aangenaam op onze kamer, de airco werkt op volle toeren. Morgen wacht weer een nieuwe dag, en gaan we weer nieuwe dingen beleven.
Ruud en Rees