Lake Mutanda

Maandag, 10 november 2014
Het sprookjesachtige meer van Lake Mutanda, aan de voet van de Virunga vulkaanketen
Kisoro
Mutanda Lake resort ( bed & breakfast)
Het voelt als thuiskomen
Zo gezegd, zo gedaan; omdat we gisteravond laat aankwamen bij Lake Bunyonyi, laten we om half zeven de wekker afgaan. Monter staan we op, en bij het openen van de gordijnen worden we verrast door het prachtige uitzicht over het meer. De nevel hangt nog laag boven het gladgestreken water, en de toppen van de heuvels liggen onder een witte wolkendeken. De dorpsbewoners gaan er al vroeg op uit in hun uitgeholde boomstammen, op weg naar de markt aan de overkant van het meer. De lokale bevolking vervoert alles per uitgeholde boomstam en ook de kinderen gaan op die wijze al zingend en peddelend naar school. De vogels kwetteren er lustig op los, het is dus niet voor niets dat het meer Bunyonyi heet, wat “kleine vogeltjes” betekent. In het hoge riet zie je af en toe een hoofd omhoog schieten, ijverig wordt het riet gesneden en klaargelegd om het te verwerken. De visser gooit zijn netten uit op het water, en wacht geduldig totdat zijn net gevuld is met vis. Lake Bunyonyi is het diepste meer van het land, op sommige plekken is het wel 100 meter diep.
Wij hadden afgelopen nacht een hele mooie kamer, en als Ruud gaat afrekenen, maakt hij dat ook kenbaar bij de Belgische eigenaar. Hij vertelt Ruud dat het resort gerenoveerd is, en voor die tijd, was onze kamer de favoriete kamer van Idi Amin. Blij dat ik dit verhaal achteraf hoor, anders was ik er niet zeker van geweest of er onder mijn bed een krokodil had gelegen. Onze gidsen hebben vannacht in het dorp geslapen, en volgens afspraak zouden we om 10 uur vertrekken. Maar op dat tijdstip is er nog geen jeep of chauffeur te ontdekken. Om half elf arriveren de heren, en ze zijn verwonderd dat we al helemaal klaar staan. Ze hadden ons graag nog wat tijd gegund bij dit mooie resort, en waren er vanuit gegaan dat we vanmorgen zouden uitrusten. Ach, we zijn in Afrika, en we nemen het de heren niet kwalijk, ze zijn tevens gids als chauffeur. Als de koffers in de jeep zijn gestapeld, gaan we op weg naar ons volgende verblijf bij het Mutanda meer. Onderweg wordt het ons duidelijk, waarom deze omgeving “het Zwitserland van Afrika” wordt genoemd. De heuvels zijn keurig gerangschikt in terrassen, waarop verschillende gewassen geteeld worden. Met de baby op hun rug, bewerken de vrouwen de vruchtbare grond met een hakbijl. De mannen verzamelen bij de dorpskern en drinken daar gezamenlijk de lokale drank. Het is traditie, dat de vrouwen hard werken, en de mannen ondertussen plezier hebben met elkaar. Volgens de wet mogen vrouwen pas kinderen krijgen nadat ze 18 jaar zijn. Op het platteland is dit echter niet te controleren, en zijn de vrouwen meestal jonger dan de wettelijke leeftijd. In de verte zien we de toppen van de Virunga vulkaanketen opdoemen. Uitschieters zijn de Muhavura, de Sabyinyo, de Mgahinga en de Muside. De hoogste top, de Muhavura bestrijkt het drielandenpunt, Congo, Rwanda en Oeganda. De vulkanen zijn nog enigszins actief, maar er is de afgelopen jaren geen hevige uitbarsting meer geweest. We naderen de stad Kisoro, en op een uitkijkpunt stoppen we om foto’s te maken van de vulkaanketen. Daar blijkt, dat onze jeep vloeistof lekt. Als onze chauffeur en gids, Jacob, heeft gecontroleerd wat er aan de hand is, lijkt het euvel niet zo groot. De lokale mannen bemoeien zich met de situatie, en zijn benieuwt, hoe de Mzungu, lees Europeaan, dit euvel gaan oplossen. Jacob heeft geen gereedschap bij de hand, maar gelukkig heeft Ruud zijn ladderman meegenomen, en is het een kwestie van een slangetje vast te draaien, en dan kunnen we weer onderweg. Voordat we in de stad Kisoro aankomen, begint onze jeep toch wel erg te stinken, de remmen lopen warm aan. Jacob vertelt ons lachend, dat we ons vooral geen zorgen hoeven te maken. Ondertussen dat wij gaan lunchen, zal hij even naar de garage gaan om de jeep grondig te laten nakijken. Dat is ook wel nodig, want niet veel langer daarna, heeft hij nog maar twee versnellingen tot zijn beschikking. Toch nog veilig, en zonder brokstukken komen we aan bij ons lunchadres in Kisoro. Terwijl wij van een heerlijke lunch genieten, gaan onze chauffeurs naar de garage. Voorlopig is de jeep gerepareerd, en kunnen we aan de laatste rit van vandaag beginnen. In een naastgelegen dorp wordt hard gewerkt in de cementfabriek. Uit de berg wordt steen gekapt, dat fijn geslagen wordt, zodat er een soort cement ontstaat. Verderop wordt dit cement verwerkt in de steenbakkerij. Voor Magda, Jean-Marie en ondergetekenden, staat deze weg nog vers in ons geheugen, en voelt het als thuiskomen. Twee jaar geleden waren we hier ook te gast, en zijn we benieuwt, of dezelfde meiden hier nog werken. In de verte zien we het resort opdoemen, en verheugen we ons op het weerzien. En jawel hoor, Marian en Marion staan ons al op te wachten bij de receptie. Als we hun vertellen, dat we twee jaar geleden ook hier waren, worden we omhelsd en hartelijk begroet. Toevallig krijgen Ruud en ik dezelfde tent toegewezen als twee jaar geleden. Als dat geen thuiskomen is! Direct na het uitpakken van ons koffer, settelen we ons op de veranda, en genieten van het uitzicht over het Mutanda meer. De omgeving verveelt nooit, en dat is ook een van de redenen, waarom we Oeganda in ons hart hebben gesloten. Nadat we ’s avonds met z’n allen gegeten hebben, zijn we nieuwsgierig naar wat er morgen gaat gebeuren. We weten wel, dat morgen de tracking naar de gorilla’s gaat gebeuren, maar de details zijn ons niet bekend. Onze gidsen zijn in geen velden of wegen te bekennen. Gelukkig kan Marion ons helpen, en gaat ze op zoek naar Jacob en George. Een luid gejuich van ons allen steekt op als ze arriveren. Morgen is het in ieder geval vroeg op, om vijf uur, daarna ontbijt, en om half zeven zullen we dan vertrekken richting Bwindi Forest. Gerust zijn we, als we ons oor te rusten leggen, en weten dat voor morgen alles geregeld is. Nog even horen we het “klokkengeluid” van de kikkers van het meer, voordat we wegdommelen naar dromenland.

Ruud en Rees